30 jaar Fladderaar
Fladdervrijwilliger Meike van Kuik viert 50 jaar mee
Tijdens de afgelopen fladderweek van 25 tot en met 28 augustus 2025 blies Fladderen 50 kaarsjes uit. Tegelijkertijd blies Meike van Kuik 35 kaarsjes uit. Hoe leuk is het dan om met haar terug te kijken op haar 30 fladderjaren in totaal. "Mijn moeder was vrijwilliger vanaf dat ik in groep 3/4 zat. Fladderen is hiermee een levenslang onderdeel van mijn leven. Een paar herinneringen springen er uiteraard uit.”
Geschreven door Irene van Valen voor het Houtens Nieuws
"We zijn meer dan mensen die elkaar via Fladderen ontmoetten. Dat bewijzen Manon en ik. Manon was mijn lagere schoolvriendin voordat ze oud-burgemeester Tim leerde kennen”, lacht Meike. Vorige week keken we met Tim terug op zijn tijd bij Fladderen. "Natuurlijk vond je ons naast elkaar bij Fladderen. Omdat onze ouders in de organisatie zaten en alles opbouwden, liepen wij al drie uur voor aanvang op locatie De Heuvel rond.” Na alle plezierige jaren als kind, leidde het geen twijfel: de twee schreven zich in als vliegende keep, de huidige vips (variabel inzetbare personen). Meike dacht tien jaar mee in de voorbereidingsgroep van De Grund, waarna ze overstapte naar de Stek en twaalf jaar de locatie leidde als locatieleider. Daarbij staat ze de afgelopen jaren voor de organisatie van het fladderfestival.
TUTU-ROKJES
,,Dit jaar stap ik terug. Ik wilde al langer rustig aan doen, maar dat lukte me moeilijk door op dezelfde locatie te blijven. Daarom kies ik ervoor om op een andere locatie een andere rol op me te nemen. Zie mij dit jaar als groepsbegeleider bij De Grund. Het voelt relaxt om nu eens niet betrokken te zijn bij het opbouwen, maar alleen op de fladderdagen aanwezig te zijn.” Het opbouwen van alle locaties start volgens Meike al op de donderdag voor het Fladderen begint. Dagen van twaalf uur zijn zo gemaakt. ,,Nu kom ik op de maandagavond voor het Fladderen op locatie, hoor wat ik moet weten over het programma en leid de volgende drie dagen een groepje. Het enige dat ik nu weet, is dat mijn groepje ‘De Perzikjes’ heet. Daarom maak ik tutu-rokjes van tule in passende kleuren. Ik heb zin in deze nieuwe rol.”
HAAIENHOEDEN
Terugdenkend aan bijzondere momenten neemt Meike ons mee naar 2015. Fladderen vierde haar 40-jarig jubileum met de afsluiting in Expo Houten. ,,Een groot feest met optredens en veel mensen wachtte ons. Wij van De Stek, groep 1/2, werkten aan het thema ‘Onderwaterwereld’ en maakten haaienhoeden. Met die hoeden op gingen we een bus in, op weg naar Expo. Die rit, al die kinderen in de bus en hun plezier, was onvergetelijk. Ik zie nog de gelukkige gezichtjes en al die haaienhoeden op hun hoofdjes. De rit was voor hen het meest indrukwekkend. We konden beter drie rondjes Rondweg rijden dan deelnemen aan het voor hen overweldigende feest in de Expo”, beseft Meike.
ZONSVERDUISTERING
Een andere onvergetelijke gebeurtenis vond plaats in 1999. Met een op handen zijnde zonsverduistering organiseerden alle locaties het programma daaromheen. Alle kinderen en locatie De Heuvel - voor Meikes gevoel wel honderd, met veertig vrijwilligers - kregen een bril op en volgden de verduistering. ,,Het beeld van al die kinderen met die brillen op en onze verhalen eromheen, had iets magisch. Het werd echter nog fantastischer. Na afloop vroegen de kinderen of ze dit morgen weer te zien kregen. Zij zagen deze zonsverduistering als onderdeel van het programma. Zij begrepen niet dat het een natuurverschijnsel was.”
En ja, ook belden inwoners weleens de politie, want wie waren die verklede gekken die door de straten dansten?
BERGJES
Tot slot neemt Meike ons mee naar ‘De Bergjes’. Nee, dat is niet de gelijknamige speeltuin bij de Koningin Emmaweg. Het is er wel naar vernoemd, als locatie waar het eerste kindervakantiefestijn in 1976 startte. ,,In 2008 - ik was zeventien - bedacht een groep van zestien vrijwilligers het leuke idee om zelf een weekend te Fladderen. Ja, we wilden zelf weer kind zijn. We bedachten een thema en programma en vertrokken. Een nieuwe jaarlijkse activiteit ontstond, fladderkamp De Bergjes. Een van de thema’s was ‘brugklaskamp’. We liepen rond als kakkers, hippies, punkers of nerds en paradeerden in die rollen over straat. Voor onszelf is het contact met elkaar van onschatbare waarde. Waar we startten met zestien mensen, vertrokken wel eens zo’n zestig mensen naar een stad in Nederland. Nu is de groep wat kleiner.” Het is met name één uitspatting die Meike nooit meer vergeet: ,,We liepen in een stad en kwamen langs een met slingers versierd huis. Het was duidelijk dat daar een stel mannen was getrouwd. Met een man of veertig belden wij aan, stapten naar binnen en dansten in polonaise door het huis, de tuin in en weer terug om zonder een woord te vertrekken. Die mannen moeten na afloop hebben gedacht: wat gebeurde daar net? En ja, ook belden inwoners weleens de politie, want wie waren die verklede gekken die door de straten dansten?”, besluit Meike. Wij inwoners van Houten weten wel beter. Er was niets aan de hand. Het waren fladderaars - die komen wij jaarlijks tegen.
